Күзне ачтым иртән,
Йокланмаган икән –
Йокы керми күптән
Сине уйлап, иркәм.

Күзне ачтым иртән,
Нишләп карыйм икән?
Вакыт үтми күптән.
Гашыйк иттең, иркәм!

Куш.
Ай, күпме эзләдем,
Өметне өзмәдем.
Якынрак кил әле
“Юк, юк, юк” – димәле.

Гашыйк итте күзләр,
Елмаюлы йөзләр,
“Бар, кит!” – дигән сүзләр.
Йөрәк ничек түзәр?

Кыйгач кара кашлар,
Ә йөрәге таштан!
Тукта, кире какма!
Әйдә, яңа баштан!

Куш.
Ай, кура җиләге –
Кагылма, түз әле!
Якынрак кил әле
“Юк, юк, юк” – димәле.

Ай, кояш йөзләре –
Алалмыйм күзләрне...
Кабатлыйсың бары:
“Кагылма, тимәле!”