Йөгерә-атлый узган гомерләрнең
Аңлый белсәк иде кадерен.
Бер яшибез җирдә бары кунак булып,
Кабатланмас үткән көннәрең.

Куш.:
Әй, син, гомер! Нигә йөгерәсең?
Кала гына бары түзәргә...
Ни арада, ничек өлгерәсең
Әйләндереп җәйне көзләргә?

Үтмәс кебек, үтмәс безнең яшьлек,
Яшибез шул бары алданып.
Ни арада, ничек китә еллар үтеп?
Инде чәчләрнең дә бар аклары.

Алга атлыйм гомер елларыннан,
Шөкер кылып хәрбер көнемә.
Гомер атым чаба бәхетләргә таба -
Абынмасын чапкан көенә.