Җитәкләшеп йөрсәк тә без икебез
Булалмадык берничек тә бертигез...

Яраткан да шикелле без, яратмаган да сыман...
Кулларымда синең сүрәт – искитеп карап торам.

Куш.
Синеке дә, минеке дә булмады!
Сөюебез әллә кая югалды.
Ә барыбер сагындыра бергә чак,
Күңелләрем сагынудан туярмы?

Сизәсеңме, икебез дә ялгышкан?
Әй, бәгырем, син үземә яр булсан!

Бергәләшеп хаталарны булмасмы соң төзәтеп?
Бик теләсәң була бит ул үз-үзеңне үзгәртеп!