Серле күзләреңә карыйм да елмаямын,
Беләсем килә күңелеңдәге хисләрне.
Галәм чикләре якыная күз сирпесәң –
Ул караштан мәхрүм калсам инде мин нишләрмен?

Куш.
Серле күзләреңне, серле күзләреңне
Серле күзләреңне сагынам мин!
Серле күзләреңне, серле күзләреңне
Онытылп килә бер үбәсем!

Серле күзләреңә карыйм да уйланамын,
Назлап килә сине тагын бер үбәселәр!
“Син минеке!”, - диеп, килә сөеп кочасы,
Алып сине дөнья читенә килә очасы.